rimitu

Sicilianu

Sustantivu

rimitu s m (puru scrittu rumitu)

1. cui s'apparta dû munnu, cui campa sularinu

Prununza

• [rimitu]
• AFN: /ɾɪˈmit̪u/

Sillabbazziuni

ri | mi | tu

Furma cunzigghiata

rimitu

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Dû latinu eccrisiàsticu "eremita" (dirivatu di "eremus", disertu).

Palori currilati

locu, sulu

Traduzzioni

talianu: eremita, romito spagnolu: eremita, ermitaño

francisi: ermite ngrisi: hermit