Sicilianu

  Sustantivu

urbittinu s m (puru scrittu urvittinu)

  1. sciddicalora senza arti

  Prununza

  • [urbittinu]
  • AFN: /uɾbɪt̪'t̪inu/

  Sillabbazziuni

ur | bit | ti | nu

  Furma cunzigghiata

urvittinu, urbittinu

 Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni di "orbu".

  Palori currilati

sirpenti, vipira

  Traduzzioni