Sicilianu

  Sustantivu

urvittinu s m (puru scrittu urbittinu)

  1. sciddicalora senza arti

  Prununza

  • [urvittinu]
  • AFN: /uɾvɪt̪'t̪inu/

  Sillabbazziuni

ur | vit | ti | nu

  Furma cunzigghiata

urvittinu, urbittinu

 Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni di "orvu".

  Palori currilati

sirpenti, vipira

  Traduzzioni