èriva

Sicilianu

Sustantivu

èriva s f (puru scrittu erva o erba o ierva o jerva o ièriva o jèriva)

1. Chianta vascia senza lignu. Nzemi dî chianti d'un tirrenu.

Prununza

• [èriva]
• AFN: /ˈɛɾɪva/

Sillabbazziuni

e | ri | va

Furma cunzigghiata

erva, erba, èriva

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni di lu latinu "herba" o "herbam".

Palori currilati

èrivi, irvicedda, malerva, àrvulu, vìridi, chianta, fogghia, ciuri, lapa

Traduzzioni

talianu: erba spagnolu: hierba, yerba occitanu: èrba

francisi: herbe ngrisi: grass