abitùtini
abitùtini singulari f (puru scrittu abitùdini o abbitùdini o abbitùtini o bitùdini)
- [abitùtini]
- AFN: /abbɪˈt̪ut̪ɪnɪ/
ab | bi | tu | ti | ni
abbitùtini, abbitùdini
Veni di lu latinu aquivalenti "habitudinem".
abitùtini singulari f (puru scrittu abitùdini o abbitùdini o abbitùtini o bitùdini)
ab | bi | tu | ti | ni
abbitùtini, abbitùdini
Veni di lu latinu aquivalenti "habitudinem".