caracollu
Sicilianu
Sustantivu
caracollu s m (puru scrittu caraolu o garagolu o caragolu)
- Chianta arrampicanti cu ciuri ciaurusu e sìmili ô babbaluci.
Prununza
[caracòllu]
Sillabbazziuni
ca | ra | col | lu
Furma cunzigghiata
caragolu
Etimuluggìa / Dirivazzioni
Stu sustantivu sicilianu veni forsi dû spagnolu "caracol" ca signìfica "babbaluci".
Palori currilati
chianta, babbaluci, ciuri, ciàuru
Traduzzioni
|
|