Sicilianu

  Sustantivu

caragolu s m (puru scrittu caraolu o garagolu o caracollu)

  1. Chianta arrampicanti cu ciuri ciaurusu e sìmili ô babbaluci.

  Prununza

[caragòlu]

  Sillabbazziuni

ca | ra | go | lu

  Furma cunzigghiata

caragolu

 Etimuluggìa / Dirivazzioni

Stu sustantivu sicilianu veni forsi dû spagnolu "caracol" ca signìfica "babbaluci".

  Palori currilati

chianta, babbaluci, ciuri, ciàuru

  Traduzzioni