meccu s m (puru scrittu mecciu o miccu o mieccu)
[mèccu]
mec | cu
mecciu
Stu sustantivu sicilianu veni forsi dû francisi aquivalenti "mèche" cu la prununza "mèsci" o forsi dû spagnolu "mecha" prununzatu "mèccia".
micciusu, focu, addumari, prùvuli