mieccu s m (puru scrittu meccu o mecciu o miccu)
[mièccu]
miec | cu
mecciu
Stu sustantivu sicilianu veni forsi dû francisi aquivalenti "mèche" cu la prununza "mèsci" o forsi dû spagnolu "mecha" prununzatu "mèccia".
micciusu, focu, addumari, prùvuli