mieccu s m (puru scrittu meccu o mecciu o miccu)

[mièccu]

miec | cu

mecciu

Stu sustantivu sicilianu veni forsi dû francisi aquivalenti "mèche" cu la prununza "mèsci" o forsi dû spagnolu "mecha" prununzatu "mèccia".

micciusu, focu, addumari, prùvuli