sabaturìa s m (puru scrittu sàbatu o sàbbatu o sàbutu o sàbbutu o sàbitu o sàbbitu o sabbatudìa o sabatudìa o sabbaturìa)

[sabbaturìa]

sab | ba | tu | ri | a

sàbbatu, sàbbitu, sàbbutu, sabbatudìa

Stu sustantivu sicilianu veni di lu latinu aquivalenti "sabbatum dies".

dumìnica