sabbatudìa s m (puru scrittu sàbatu o sàbbatu o sàbutu o sàbbutu o sàbitu o sàbbitu o sabatudìa o sabbaturìa o sabaturìa)

[sabbatudìa]

sab | ba | tu | di | a

sàbbatu, sàbbitu, sàbbutu, sabbatudìa

Stu sustantivu sicilianu veni di lu latinu aquivalenti "sabbatum dies".

dumìnica